تأثیر استفاده از پروبیوتیک باسیلاکت بر عملکرد و فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون بلدرچین ژاپنی

به منظور بررسی تأثیر پروبیوتیک باسیلاکت بر عملکرد، فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و ویژگی‌های شکل شناسی روده بلدرچین ژاپنی از تعداد 320 قطعه بلدرچین یک‌روزه در قالب 4 تیمار با 4 تکرار و هر تکرار حاوی 20 جوجه بلدرچین به مدت 35 روز استفاده شد. جیره‌های شامل: 1-تیمار شاهد؛ 2- جیره حاوی 300 میلی‌گرم در کیلوگرم آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین؛ 3-جیره حاوی 1/0 درصد پروبیوتیک باسیلاکت؛ 4- جیره حاوی 05/0 درصد پروبیوتیک باسیلاکت بودند. نتایج نشان داد بین تیمارها ازنظر مقدار مصرف خوراک اختلاف معنی‌داری وجود ندارد (05/0< P). بالاترین افزایش وزن بدن در بلدرچین‌های مکمل شده با 1/0 درصد پروبیوتیک باسیلاکت بوده که به‌جز گروه شاهد با سایر پرندگان تفاوت معنی‌داری نداشت. به ترتیب بهترین ضریب تبدیل غذایی را بلدرچین‌های تغذیه‌شده با 05/0 درصد پروبیوتیک و 300 میلی‌گرم آنتی‌بیوتیک ویرجینامایسین و بدترین ضریب تبدیل غذایی را بلدرچین‌های تغذیه‌شده با گروه شاهد معنی‌دار بود (05/0>P). ازنظر مقدار قند، اوره، کراتینین، کلسترول، تری‌گلیسرید، LDL, HDL تفاوت آماری معنی‌داری بین تیمارهای مختلف آزمایشی وجود نداشت. در خصوص آنزیم کبدی ALP تفاوت آماری معنی‌داری بین تیمارهای مختلف آزمایشی وجود داشت. بیشترین مقدار ALP را تیمار شاهد (mg/dl2348) داشت. بیشترین و کمترین جمعیت میکروبی کل به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و پروبیوتیک 1/0، برای تعداد لاکتوباسیلوس‌ها به ترتیب مربوط به پروبیوتیک 1/0 و آنتی‌بیوتیک و برای تعداد اشرشیاکلی به ترتیب مربوط به شاهد و پروبیوتیک 1/0 بود. نتیجه نهایی این که مکمل سازی پروبیوتیک به‌صورت معنی‌داری سبب بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شرایط میکروبی روده بلدرچین‌ها شد و جایگزین مناسبی برای آنتی‌بیوتیک بود..